มัสยิดดารุ้ลฮ่าซ่านัย (คลองสิบเอ็ด)

 

ในการปลูกสร้างครั้งนั้นได้รับความร่วมมือ ร่วมแรง รวมใจ และเสียสละจากบรรดาช่างในยุคนั้นอาทิ นายวิวัฒน์ (มะฮฺมุด) นุซซอและฮ์ นายนี  สบู่รักษ์ นายแอ  ดอกกระฐิน นายสนิท (ซุโกร)    ป้อมขุนพรม นายแอน  ฮิมมิน และนายสุชาติ (อุมาร) มะหะหมัดซอและฮ์ ตลอดจนบรรดาสัปปุรุษที่ได้ร่วมมือ ต่อมาผู้ใหญ่สันติ (ฮัจยีฮาซัน) สนนุกิจ ได้เรียนเชิญอาจารย์รังสฤษฏ์  เชาวนศิริ ซึ่งเป็นกรรมการกลางอิสลามแห่งประเทศไทย มาทำพิธีจดทะเบียนมัสยิด แต่การจดทะเบียนในครั้งนั้นยังไม่เรียบร้อยจึงได้ดำเนินการจดทะเบียนในรูปมูลนิธิก่อน

ต่อมาภายหลังได้รับอนุญาตจดทะเบียนเป็นมัสยิดอย่างถูกต้องตามกฎหมาย พร้อมทั้งการอนุญาตให้จดทะเบียนสุสานด้วย และหารือกันเพื่อสร้างโรงเรียนสอนศาสนาเพื่อให้ลูกหลานได้มีโอกาสศึกษาวิชาการด้านศาสนา ณ ที่มัสยิดแห่งนี้

ต่อมาในปี พ.ศ. 2503 ฮัจยีสุไลมาน ฮัจยะห์ฮาวอ และคณาเว ก็ได้อุทิศที่ดินให้อีกจำนวน   3 ไร่ เพื่อใช้เป็นพื้นที่ปลูกสร้างโรงเรียนประชาบาล (สามัญ) โดยมอบให้ผู้ใหญ่สมัย มีมูซอ และคณะไปติดต่อกับทางศึกษาธิการอำเภอหนองจอก (ชื่อเรียกในสมัยนั้น) ซึ่งก็ได้รับคำแนะนำชี้แจงทางฝ่ายการศึกษาธิการอำเภอ ว่าอันที่จริงการจะยกที่ดินให้เพื่อทำการปลูกสร้างโรงเรียนประชาบาลนั้นต้องใช้ที่ดินถึง 6  ไร่ จึงจะได้รับการอนุมัติจากทางราชการ และอุปกรณ์ทุกอย่างที่จำเป็นสำหรับการเรียนการสอนนั้นต้องจัดการมาเอง

จึงได้มีการปรึกษาหารือกันจนในที่สุดก็ได้มีการลงมติให้ดำเนินการไปตามคำชี้แจงของทางศึกษาธิการ โดยฮัจยีสุไลมาน ฮัจยะห์ฮาวอ และคณาเว ได้อุทิศที่ดินเพิ่มเติมให้อีก 3  ไร่ รวมเป็น     6  ไร่ ต่อมาเมื่อวันที่ 6 มิถุนายน พ.ศ. 2504 ทางราชการจึงอนุมัติให้เปิดเป็นโรงเรียนประชาบาลตามความประสงค์ของผู้อุทิศ โดยการใช้อาคารโรงเรียนสอนศาสนาของมัสยิด เป็นที่เรียนไปก่อนชั่วคราว โดยมีครูกอเซ็ม มะหะหมัดศอและฮ์ เป็นผู้ทำการสอนคนแรก

ต่อมาเมื่อวันที่ 21 สิงหาคม พ.ศ. 2504 ก็ได้รับใบอนุญาตทะเบียนมัสยิดเลขที่ 102 ซึ่งก็ต้องขอขอบคุณฮัจยีอารีฟีน ประเสริฐกรรณ์ เป็นอย่างสูงที่ได้ช่วยดำเนินการดังกล่าวเป็นไปด้วยความเรียบร้อย ซึ่งในขณะนั้นฮัจยีอารีฟีน ประเสริฐกรรณ์ ดำรงตำแหน่งเป็นกรรมการอิสลามประจำกรุงเทพมหานคร จึงนับว่าท่านเป็นผู้หนึ่งที่มีพระคุณกับพวกเราชาวมัสยิดดารุ้ลฮ่าซ่านัย

ที่มา https://masjid.islamicbangkok.or.th/masjid/id/12807